Open brief aan elke ouder

Beste ouder,

Ik weet het ouder zijn is niet altijd simpel. Ik zou zelfs durven zeggen dat dit enorm complex is. 

Het is een continue zoeken en afwegen... Wat is nu het beste voor mijn kind? Welke waarden en normen wil ik mijn kind meegeven? Welke culturele aspecten wil ik dat mijn kind meeneemt in zijn leven. Hoe wil ik dat mijn kind zich gedraagt? 

Hoe zorg ik ervoor dat mijn kind de beste versie wordt van zichzelf? 

Wij verwachten zo enorm veel van een kind... Net zoals waarschijnlijk ook ooit van ons werd verwacht. Desondanks zouden we als ouder alert moeten zijn...

Een ding dat we nooit mogen vergeten als ouder (of opvoeder) is dat iedereen anders is. Niet elk kind heeft dezelfde aanpak nodig... Kinderen leren veel uit wat ze zien. 

Als ik u dus vertel dat kinderen leren door te kijken en gedrag te kopiëren... Dan zou er een belletje moeten rinkelen... Ja ook, wanneer jij boos wordt in de auto op andere bestuurders of eens goed vloekt wanneer je jouw voet hebt gestoten tegen de tafel,...

Als een kind niet wordt aangesproken op bepaald gedrag en vooral bij ongewenst gedrag, zal een kind dit als normaal beschouwen. Als volwassenen dien je hier zelf alert op te zijn en ook eerlijk toe te geven aan jouw kind dat dit inderdaad niet "goed" was van jouw om het zo aan te pakken. Fouten maken is ook helemaal niet erg! Maar kom hier wel voor uit want rarara... Als je het ontkent wat denk je dat je kind gaat doen als je hem vraagt "Heb jij chocolade uit de kast genomen?" en je kind doodleuk met een chocolademond met volle overtuiging zegt "nee!". Dan sta je daar eigenlijk een beetje met je mond vol tanden... Je kind leert door jouw reacties te zien...

Eens bepaalde zaken als "normaal" beschouwd worden zoals: roepen, anderen niet laten uitspreken, schelden, duwen, bedreigen,... Deze zullen enkel nog meer voorkomen op latere leeftijd indien deze niet begrensd worden... Ze worden een vanzelfsprekendheid: het nieuwe "normaal". 

Wees als ouder bewust van je eigen gedrag. Je bent het voornaamste voorbeeld voor je kind. Als jij niet aan je kind toont hoe je wil dat het omgaat met anderen, hoe je wil dat je kind op jouw reageert... Wees je dan bewust dat jij degene bent die dat consequent dient te leren aan je kind. 

Gelukkig sta je hier niet alleen in... Er zijn verschillende instanties die je mee op weg kunnen helpen. Het begint al bij de opvang: de crèche, onthaalouder, eventueel familieleden, vrienden, de meter, de peter, vergeet de opvoedingswinkels niet... Dit zijn je eerste opvoedkundige partners, zorg ervoor dat jullie als een team een mooie basis leggen voor elk kind alvorens deze in het wilde wordt gegooid. Jij bent niet alleen!

Want dan komt het: het school: leerkrachten, speelplaatsbegeleiders, de zorg juf, maar ook vrienden en vriendinnen. Vanaf dit moment wordt bijsturen steeds moeilijker. Er zijn veel invloeden, het wordt allemaal wat onduidelijk. Van de ene persoon mag dit wel, van de andere niet. Wat is het nu? Ze gaan zich verzetten: eisen een uitleg en als deze niet duidelijk is zullen ze zich blijven verzetten. Consequent en duidelijkheid zijn hierbij de sleutel in omgang. 

Er bestaat de kans dat je kind zich gaat verzetten tegen deze bijsturing, dat je kind continue de grenzen opzoekt en deze zelfs regelmatig zal overschrijden. Wel lieve ouders, ik weet dat het niet gemakkelijk is, maar laat vermoeidheid niet het excuus zijn om niet langer te reageren op zaken die niet oké zijn.  

Zeg mij niet "Ach het heeft geen zin, luisteren doet die toch niet". Want wees nu eerlijk... Luister jij naar alles wat ze zeggen tegen jouw? Leg uit aan een kind wat oké is en wat niet. Zorg ervoor dat het kind het BEGRIJPT waarom iets niet kan of mag. 

Je gaat je later een heleboel werk besparen door het niet "gemakkelijk" te nemen in het begin. Een kind opvoeden is een hele verantwoordelijkheid. Een verantwoordelijkheid waarvoor je hebt gekozen vanaf de moment je besliste het bij te houden en op de wereld te zetten. Neem dan ook deze verantwoordelijkheid. 

Lieve ouder, vergeet ook zeker je zelfzorg niet. Want je kan niet goed voor een ander zorgen als je niet voor jezelf zorgt. Vraag hulp indien nodig. Schaam je niet! Iedere ouder heeft het wel eens moeilijk en dat is oké. 

Niet elke dag gaat even goed, er zullen dagen zijn dat je er de fut totaal niet voor hebt om steeds opnieuw tegenin te gaan. Choose your battles, je hoeft niet te reageren op elk klein ding. Stel prioriteiten voor jezelf. Wat vind jij belangrijk om je kind mee te geven? 

Je mag megatrots zijn als je probeert en je best doet. Meer dan dat verwacht ik of vraag ik niet. 

Ik hoop gewoon dat elke ouder zich bewust is van zijn/haar gedrag en beseft dat dit de basis is die je doorgeeft aan je kind. En wanneer je het nalaat van je kind bij te sturen in zijn/haar gedrag je hier de gevolgen vroeg of laat van zal moeten dragen. Aan jouw de keuze hoe de volgende generatie eruit zal zien. 

Want hetgeen we vaak vergeten als we klagen over "de jeugd van tegenwoordig" is dat deze zijn groot gebracht door degenen die hier over aan het klagen zijn. 

Laten we allen de handen in elkaar slaan en ingrijpen waar nodig is. Laten we elkaar geen pijn doen, respectvol met elkaar omgaan en dit "ongewenst gedrag" niet als "het nieuwe normaal" beschouwen of simpelweg negeren. 

Met vriendelijke groeten, 

De vermoeide opvoeder, oud-onthaalouder en wensouder die elke dag de struggle van deze kinderen (en hun ouders) ziet en aangaat.