De laatste tijd is er veel rumoer rond Nina Mouton, stiekem vind ik haar zus  (Eva Mouton) die al de leuke illustraties heeft getekend, nog leuker.

Wie is Nina Mouton?  

Nina Mouton is gezinspsychologe en auteur van het boek Mild Ouderschap waarin ze pleit voor mildheid tegenover je kinderen, je omgeving en jezelf.

Je hebt zowel voorstanders als tegenstanders van het "mild ouderschap", maar dat is er bij elke opvoedingsstijl. Waarom schrijf ik erover? Omdat ik het boeiend vind.

Ik vind het interessant om te zoeken naar verschillende manieren van opvoeden en maak er voor mezelf een mooie mix die naar mijn aanvoelen het best past bij de kinderen in kwestie. 

Wat is mijn doel: je informeren. Vind je wat je hieronder gaat lezen interessant, dan raad ik je het boek zeker aan of ga eens naar een lezing van Nina Mouton.

Wat is dat dan nu juist, dat mild ouderschap ?  

(volgens Nina Mouton)

Bij het mild ouderschap is de allereerste stap zelfzorg. Ook mild zijn voor jezelf, in verbinding zijn met jezelf. Verbinden met jezelf kan je in vijf stappen doen die ze je al te graag wel wil uitleggen. Want geef toe echt in verbinding staan met jezelf: het is niet zo gemakkelijk. Want het gaat niet over zozeer 3x in de week yoga doen, een halfuur alleen in bad gaan of even in rust naar het toilet gaan (de echte luxe!)... Wat dan wel? 

Iedereen piekert wel eens over de wereld. Angst is een vuil beestje dat vaak komt kijken als we piekeren over het ouderschap. Het piekeren als ouder...

Angst pakt ons mee in zijn eigen wereld, we hebben geen controle meer. Angst en controleverlies gaan altijd hand in hand en is daardoor oncontroleerbaar.

Veel mensen worstelen met angsten en piekeren. Wat is de manier om hier beter mee te leren omgaan en deze terug meer onder controle te krijgen: AARDEN.

Wij kunnen nu eenmaal als ouder niet alles doen. Het is belangrijk om je standaarden aan te passen en realistisch te zijn in de haalbaarheid van de dingen. 

Een schuldgevoel is net als het gevoel van schaamte is GEEN BASISGEVOEL. Het overkoepeld vaak een basisgevoel. Wat ligt er achter de schaamte of het schuldgevoel?  

We voelen wat we voelen en dat valt niet te verstoppen. 

Het onderdrukken van onze gevoelens is als een strandbal onder water duwen: je kan het even onder houden, maar op een gegeven moment ploft het in je gezicht. Zo gaat het dus ook met onze emoties, we worden overweldigt wanneer we ze onderdrukken.

Kinderen zijn onze spiegel. Wat zij zien, uiten ze in hun gedrag. Ook wat zijn aanvoelen via jou als ouder gaan zij uiten in hun gedrag.

Daarom is het belangrijk om gevoelens te benoemen, connectie te maken, erkenning te geven aan een gevoel, te knuffelen, er zelfs gewoon simpelweg zijn, ... Ja zelfs na de zoveelste woede uitbarsting van je kind.

 Als opvoeder moet je zoeken welke behoefte onder het gedrag ligt. Vaak heeft het te maken met controle, ZELFBESCHIKKING. De "ik wil het zelf doen". 

Vaak hebben ouders het idee "Oei, als ik mijn kind keuzes laat maken en beslissingen ga laten nemen mee, ga ik dan niet er een verwend nest van maken?".

Wel "verwennen" met aandacht is onmogelijk. 

Kopingsmechanismen daarentegen: "een koekske", snel de "tut" geven, ... zijn geen basisbehoeften en is niet nodig 

Samen een kind opvoeden, dat verloopt niet vlekkenloos. Opvoeden is iets heel moeilijk en vraagt veel communicatie. 

Wat heel belangrijk is in partnerschap is: PRATEN - VERBINDEN - BEHOEFTEN

Zo nu heb ik enkele aspecten besproken over het mild ouderschap. Interesseert dit je? Je kan het boek heel makkelijk bestellen via onder andere bol.com

Zegt dit je niets? Wel nu weet je dat en weet je ook wanneer ze erover spreken een beetje wat het precies inhoud. 

Wees de eerste om het nieuwste te lezen!