Man en vrouw, gehuwd, ongewenst kinderloos. Na een jaar proberen en een sterk verminderde zin in seks consulteren man en vrouw bij de gynaecoloog.

Meteen worden onderzoeken opgestart (hyfosy, sperma-onderzoek, echografieën, verschillende bloedtesten) blijkt echter alles in orde en vinden ze geen oorzaak waarom het niet lijkt te lukken. Er wordt een fertiliteitstraject opgestart. Na drie keer geen effect van medicamenteuze (hormonale) behandeling wordt er een verwijzing gedaan naar fertiliteitsartsen. Zowel man als vrouw voelen zich onzeker en gefrustreerd.

Desondanks proberen ze beiden hoopvol en positief in het verhaal te staan. De vrouw worstelt soms met haar emoties, maar heeft hier uitlaatkleppen voor. Met haar man hierover spreken heeft vaak ruzie en frustraties tot gevolg. Vrouw beslist om niet langer dagelijks geconfronteerd te worden met baby's en peuters door ontslag in te dienen en te veranderen van werk. Ook beslist ze om terug te studeren. De combinatie van deze drie (werk - studie - traject) is niet evident.

De vrouw haar fysieke en emotionele klachten worden versterkt door de dagelijkse injecties (infertiliteitsbehandeling) en deze combinatie. Soms is de vrouw afwezig op het werk vanwege het fertiliteitstraject. Hier voelt ze zich schuldig over.

Er vormen zich ook frustraties binnen de relatie: verwijten, het elkaar kwalijk nemen van beslissingen van vroeger (zoals het uitstellen om te beginnen aan kinderen), haar man die de injectie niet op tijd uit te legt zodat ze die na haar avondles meteen kan injecteren en kan gaan slapen maar hij dit vergeet,... Hierdoor beschouwen ze elkaar met momenten als 'de tegenpartij' en doen ze elkaar hier emotioneel mee pijn.