Individuele groei

Het klinkt misschien gek, maar ik voel me sterker worden. Groeien. 

Ik voel me zowel het water dat overal zijn weg wel tussenvind, als de rots die ondanks alle tegenstroming standvastig blijft staan. Ik voel me voor het eerst echt trouw aan mezelf. 

Mijn waardigheid en eigenheid meer respecteren en erkennen. Oké het is jammer dat ik hierdoor best "gemeen" ben moeten zijn naar anderen toe. Een vriendin in nood bijvoorbeeld  die enorm worstelt met zichzelf, dat  me meetrok in haar negatieve spiraal en het zo uitzichtloos maakte. Iemand waarvoor ik niets meer goed kon doen, ondanks ik wel mijn best deed. Ik ben een vuurtype, iemand dat heel passioneel, maar ook heel gevoelig is. 

Ik heb de nood om afstand te creëren en dat vraagde moed. Veel moed. Het is niets voor mij om mensen op te geven als het teveel wordt. Ik weet desondanks dat ik de juiste beslissing heb gemaakt. 

Ik heb veel liefde te geven, maar net als ieder mens heb ik ook een grens van verdraagzaamheid. Eens die is bereikt, is het voor mij heel moeilijk om nog terug te keren naar hoe het was. 

Grens van verdraagzaamheid...

Klinkt toch best goed? Vind je niet? 

Ik sprak over "gemeen", maar laat me dit verduidelijken. Ik boor geen mensen de grond in door heel brutaal te zijn of hun grootste zwakten en angsten te gebruiken tegen hun. Ik negeer niemand volledig in de hoop dat het verwaterd.  Wat ik wel doe is situaties, beter gezegd observaties en letterlijk woorden gebruiken om bepaalde standpunten duidelijk te maken. En dit om aan te tonen waarom een bepaalde relatie voor mij op dit moment teveel is. Waarom ik hier niet langer mijn energie in wil steken (ten koste van mezelf). Ik wil dit enkel nog doen bij de mensen, de relaties waarbij ik een evenwicht ervaar. Mensen waarvan ik weet die vragen niet enkel energie, deze geven mij ook energie.  Dat het geen kwestie is van enkel geven of nemen, maar balans. Ik laat mij niet langer leegzuigen. 

Het jammere is, mensen zijn dit niet gewend van mij en beschouwen mij dan ineens als egocentrisch of egoïstisch. Simpelweg omdat ik mijn grenzen aangeef. Ik bied vaak een alternatief aan dat wel voor mij kan, maar als deze personen dat niet genoeg vinden, is dat jammer voor hun. En voor mij is dit altijd de reden geweest dat ik terug herval in mijn patronen van steeds "zorgen voor" en het zogezegde "goed doen" voor anderen. Ik voel me nog steeds wel ongemakkelijk als ik "niet genoeg" ben, maar ik kan het beter loslaten. Nu weet ik beter. 

Dat is hun keuze. Het zijn hun emoties, hun problemen, en ik, ik heb die ook. En dat mag er allemaal zijn. Die mogen geuit worden, je mag hulp vragen. Maar Ik stop met alles op te slurpen als een spons. Ik stop met alles willen oplossen en schoonmaken voor een ander. Ik ontneem hen niet langer het proces om zelf te kunnen groeien. Ik heb mijn verantwoordelijkheid, jij de jouwe.

Ik heb enkel controle over mezelf. Ik heb geen controle over wat er rond mij gebeurt, wat anderen zeggen en doen, geen controle over wat anderen voelen, geen controle over situaties. Ik controleer enkel mijn handelen en zijn op dat moment. Ik kan dat inzetten om te helpen en om iets te veranderen aan de situatie, maar enkel wanneer dit kan voor mijn persoonlijke draagkracht. Als mijn draagkracht het op dit moment niet toelaat is het oké om "nee" te zeggen, is het "oké" om het los te laten en de persoon in kwestie het zelf te laten oplossen.

Het is niet mijn taak om verantwoordelijk te zijn van IEDEREEN zijn welzijn en welbevinden. Want ik ben net als ieder ander, een mens.

Een mens heeft nood aan rust, liefde en warmte. Een mens heeft nood aan tijd om terug te kunnen opladen. Een mens maakt fouten.

Maar bovenal... een mens maakt continue keuzes. En het is aan ieder individu om zijn eigen keuzes te maken.

Er zijn altijd momenten dat je het gevoel hebt dat je geen keuzes hebt of kan maken. Ga voor jezelf na waarom je dit denkt. Is het rationeel? Is het net gevoelsmatig? Wat het ook is, keuzes zijn er altijd. Ervoor openstaan en ze willen zien is iets anders.

Een ding is zeker, in elke donkere kamer schuilt licht. Je kan ervoor kiezen om je blind te staren op het donker of je kan er net voor kiezen om te zoeken naar dat klein beetje licht en je daar op focussen.

Overal schuilt er wel iets positiefs, iets "licht". Vind jij jouw licht in het donker?