Na al het rekening houden en mijn leven laten beheersen door een kinderwens, gooide ik voor vandaag de handdoek in de ring. Nu was ik even primair. Ik heb dit verdiend. Na al die ziekenhuisbezoekjes, de stress, het constant draaien en keren, puzzelen en geen controle hebben over het leven. Even alles loslaten en hier effectief in slagen.  

Nu, vandaag mag ik mezelf verwennen met een cocktail, lekker eten en een leuke groep meiden om mij heen. Wat kan je toch deugd hebben aan even zorgeloos met vrienden door het stad te trekken. Niemand die gefocust op zijn klok kijkt.... Gewoon even genieten. 

Even in het hier en nu leven. Niet kijken naar wat er ervoor is gebeurd, niet nadenken over wat erna zou kunnen gebeuren. NU! In het moment. Iets wat ik zelden tot zelfs niet kan zonder het (bewust) in te plannen. 

Ik had hier echt even nood aan. Even dat weer redelijk zorgeloos zijn.  Want laten we eerlijk blijven; zorgen gaan er altijd zijn, maar hoe je ermee omgaat kan veel doen. Vandaag had ik oprecht het gevoel dat ik op een juiste manier hiermee bezig was, dat het me even niet overmande en beheerste. 

Moet kunnen af en toe. Ik zou het eigenlijk vaker moeten doen bedenk ik mij. Wat maakt het uit, ik heb er alvast van genoten en ben blij dat iedereen vrolijk was. Het is heerlijk om te merken dat iedereen redelijk op zijn gemak is, er veel gelachen wordt, maar evengoed serieuze zaken bespreekbaar zijn.  Dat iedereen ongeremd zichzelf kon zijn en daar comfortabel bij is. 

De kleine momenten in het leven die je leven weer even doen opleven. 

Ik ben benieuwd wanneer onze volgende girls-date zal gepland worden, want onze zomer ziet er alvast heel druk uit. Maar ook dat maakt niet uit, ik heb er volle vertrouwen in dat er een zaadje gepland is. Nu moet het gewoon nog groeien. Tot zijn triomfantelijke zelf. En ik help daar graag bij, want door jullie kan ik ook groeien.